Met jonge kinderen naar Tanzania
Marloes Pronk bracht een deel van haar jeugd door in Tanzania, een periode waar ze met heel veel liefde voor het land en de Tanzanianen op terugkijkt. Toen ze moeder werd keek ze uit naar het moment haar kinderen haar tweede ‘vaderland’ te laten zien en te laten ervaren. Marloes en haar echtgenoot kiezen daar de zomer van 2023 voor. Zoon Robin en dochter Eva zijn dan 9 en 7 jaar.
Na het boeken van de vluchten in september 2022 begint de voorpret en de voorbereiding. Marloes: ‘Elk gezin is anders en elk kind is anders. Iedereen heeft eigen wensen en verwachtingen. Tijdens onze reis naar Tanzania keek Robin ernaar uit om op safari te gaan, Eva wilde het liefst overal kunnen zwemmen. Vanzelfsprekend waren die wensen niet moeilijk om te organiseren. Bij het samenstellen van onze reis vond ik het belangrijk dat we de tijd namen, ons niet hoefden te haasten en dat de reistijd tussen de verschillende bestemmingen niet te lang duurde. Sommige activiteiten had ik van te voren geboekt. De rest lieten we op ons afkomen, want met jonge kinderen kan er onverwachts iets gebeuren zoals een dagje ziek, of een dagje niet zoveel zin om op pad te gaan. Je wilt ze ook de tijd gunnen om tussendoor de indrukken te verwerken. Het is fijn als door zoiets je vakantieplanning niet in de war raakt.’
Wilde dieren kenden Robin en Eva uit Wild, hun favoriete tijdschrift van Freek Vonk en van verhalen van Marloes. Dat ze in Tanzania met eigen ogen niet alleen meer dan honderd olifanten zouden zien, maar ook zoveel andere dieren, en vaak zo dichtbij, hadden de kinderen niet verwacht. Een olifant vlak naast de safarijeep, dat was voor Eva een van hoogtepunten van de vakantie. Spannend vond ze de olifanten dicht bij de tent. Maar met de gidsen die altijd in de buurt zijn hoef je je nooit onveilig te voelen wist ze van haar moeder. Voor Robin was de ontdekking van een luipaard een van de hoogtepunten. Robin: ‘Onze gids spotte in de verte in een boom een slapende luipaard. Heel knap, hij zag het zonder verrekijker. Gidsen weten heel goed waar ze op moeten letten. Als je dieren ziet moet je dat heel zachtjes tegen de anderen zeggen, je wilt ze niet storen.’ Eva: ‘Ik zat lekker achterin de jeep om me heen en naar boven te kijken en ontdekte veel vogels, hele grote en met mooie kleuren.’
Marloes: ‘Met hun vriendelijkheid en zorgzaamheid staan Tanzanianen heel snel heel dichtbij je en voel je je op je gemak met elkaar. De gidsen kunnen Engels en de kinderen hebben al Engels op school. Zo konden ze samen hele gesprekken voeren. Ze vonden het geweldig om de gidsen het Nederlandse woord voor de dieren die we zagen te leren. De crew in het kamp ging na het eten met ze voetballen. Met de Maasai hebben ze gevolleybald.’ Robin: ‘Iedereen is er vrolijk en heel aardig en ze zorgen heel goed voor je. De mensen zijn er blij terwijl ze helemaal niet veel spullen hebben.’ Marloes: ‘De kinderen beseften hoe goed ze het thuis hebben. Ze zeiden, we gaan niet meer gelijk mopperen als speelgoed stuk of kwijt is, want veel kinderen in Tanzania kunnen ook niet zomaar iedere keer iets nieuws kopen. De reis bracht ze ook levenslessen.’
Na bijna drie weken op verschillende locaties midden in de natuur, met tussendoor een bezoek aan het huis waar Marloes woonde en aan haar nanny van vroeger, sloot het gezin de vakantie af met een week op Zanzibar. Samen relaxen, naar het strand, zwemmen, snorkelen en af en toe een uitje. Robin: ‘Ik ging snorkelen met een watergids. We zagen Dory en Nemo, de maanvis en de anemoonvis, en heel veel andere mooie vissen, maar ook zeesterren en zee-egels.’ Eva: ‘Er was ook een boot met een plank waarvan je in het water kon springen. En we hebben uit een kokosnoot gedronken, dat wilde ik heel graag.’ Marloes: ‘De onbevangenheid waarmee jonge kinderen zo’n reis beleven en ze zien genieten van het avontuur is goud waard. Ze gaven zich heel makkelijk over aan de flow en de rust van de natuur. Op één plek hadden we geen wifi en geen zwemgelegenheid, en wat denk je, dat werd hun lievelingskamp.’
