Reisverhalen

Een andere wereld

Al bij het uitstappen van het vliegtuig merk je dat je in een andere wereld bent: de typische Afrikaanse geur – een mengeling van houtgestookt vuur en de geur van de rode aarde, de vochtige lucht die als een warme deken om je heen slaat en de cicaden die hoorbaar de nacht vullen.
Na de eerste overnachting in het knusse Arusha River Trees Country Inn wachtte onze gids, Haji ons in de ochtend op. Haji was de perfecte gids. Hij stelde ons direct op ons gemak, vertelde met veel enthousiasme over zijn land en zijn volk, was professioneel, punctueel en hartelijk.

We vertrokken direct naar het eerste park: Tarangire National Park. Het regenseizoen liep net op zijn einde dus de natuur kon niet groener en weelderiger zijn. De rit naar de Tarangire Safari Lodge was al een safari: we zagen olifanten, wrattenzwijnen, mangoesten, jakhalzen, bavianen. Tussen de echte dieren door spotten we ook regelmatig (met schaamrood op de kaken) een ‘ALT’, oftewel een ‘Animal Like Thing’, zoals een merkwaardige baobab-boom die geen giraffe was of een mierenheuvel die geen olifant was. Het uitzicht vanaf de Tarangire Safari Lodge is fenomenaal: kilometers ver zie je alleen maar natuur, acaciabomen, de traag stromende rivier en, als je goed kijkt, giraffen, olifanten en ander groot wild. Ook de rest van de lodge is geweldig, er was voor iedere maaltijd een heerlijk buffet, een mooi zwembad en hartelijk personeel.

In overleg met onze gids gingen we de volgende ochtend vroeg op game-drive, om “seven o’clock sharp” (aldus Haji) stonden we klaar met onze verrekijkers. Al snel kwamen we een gigantische kudde buffels tegen. Niet ver daar vandaan zagen we een groepje leeuwen dat erg veel interesse had in de grote grazers. Helaas verdwenen de leeuwen na een tijdje het hoge gras in, maar we hebben nog lang naar de buffels gekeken, die ook vlak voor ons de weg overstaken. Een paar minuten rijden verder kwamen we vijf jonge, spelende leeuwen tegen in een typische leeuwenboom en in een hogere boom wat verder twee volwassen leeuwen. Een succesvolle gamedrive!

Na Tarangire reden we door naar Lake Manyara National Park. Dat is een wat kleiner park, maar wel bijzonder vanwege het regenwoud dat tegen de bergkammen van de Afrikaanse rift-valley aanligt. Vrij snel nadat we het park inreden kwam een olifant van middelgroot formaat over de weg, die zo vlak langs de auto liep dat we hem konden aanraken. Tot groot vermaak van de kinderen hebben we daar ook aapjes gezien waarvan de mannetjes lichaamsdelen hadden met wel een heel bijzondere blauwe kleur.

Bij Lake Manyara verbleven we in Migombani Camp, een ruim opgezette camping waar we in safaritenten sliepen en een fantastisch uitzicht hadden vanuit de infinity pool over Lake Manyara (zie hoofdfoto). De dag erna hebben we een rondleiding in tuk-tuks geboekt door het dorp, Mto Wa Mbu. Van twee enthousiaste gids kregen we alle in-en-outs te horen over hoe rijst en bananen worden verbouwd, hoe je het beste bananenbier kunt drinken en wat er allemaal op de lokale markt te koop is. Bij de basisschool kregen we high-fives van de kinderen die in hun keurige uniformen op weg waren naar de lunch.

De volgende dag begonnen we vroeg aan de reis naar de Serengeti. Daarvoor moet je eerst over de rand van de Ngorogoro-krater rijden – halverwege heb je bij het uitkijkpunt een prachtig uitzicht over de krater – en daarna door het Ngorogoro Conservation Area.

Het eerste deel van de Conservation Area rijd je nog langs dorpen van de Maasai wiens lange, statige gestalten je langs de weg ziet lopen met hordes geiten, koeien en ezels. Daarna maakt het vee langzaamaan plaats voor zebra, gnoes en gazellen. Wat begon met een paar losse plukjes dieren veranderde na een half uur in een overvloed aan wild: we waren in de ‘great trek’ terecht gekomen. Zo ver als het oog kon zien zag je dieren, on-voor-stelbaar veel. De gids schatte hun aantal in op honderden duizenden dieren. Overal om ons heen waren gnoes en andere prooidieren en die brengen natuurlijk roofdieren met zich mee. Vlak naast de weg kwamen we twee hyena’s tegen die in de modder sliepen, op maar enkele tientallen meters afstand van de gnoes en zebra’s.

In de Serengeti sliepen we in Hippo Trails Camp, een kamp met ruime, luxueuze tenten waar je vanaf het terras de nijlpaarden kan horen ‘knorren’ en je in de avond met een bewaker naar je tent moet worden gebracht omdat er leeuwen, olifanten of nijlpaarden door het kamp kunnen lopen. In een tent liggen terwijl je in de Afrikaanse nacht de leeuwen hoort brullen en hyena’s hoort huilen is een ervaring die je nooit meer vergeet.

Onze reis hebben we afgesloten bij Africa Amini Hillside Retreat. Dit was een aangename verrassing want we hadden niet gedacht dat we een heel huis tot onze beschikking zouden hebben. De Hillside Retreat is onderdeel van een non-profit instelling die is opgericht door een Oostenrijkse moeder en dochter. De moeder woont nog in de buurt van de Hillside Retreat. We kregen ook een tour langs scholen en een kliniek waar we zagen hoe de kinderen op kostschool leefden en hoe patiënten werden geholpen met ‘mainstream’ medicijnen maar ook met geneeskrachtige kruiden. Het was de perfecte plek om nog in alle rust een paar dagen bij te komen van alle indrukken voordat we weer het vliegtuig ingingen.

We hebben een onvergetelijke reis gehad. Dat is voor een deel te danken aan de vriendelijkheid en gastvrijheid van de Tanzanianen maar ook voor een groot deel aan onze gids, Haji en de vlekkeloze organisatie van Explore Tanzania.

Familie Braars – mei 2024