Blog werkreis Marloes: wandelsafari’s Serengeti NP
Blog werkreis Marloes in Tanzania maart 2018 – dag 7: wandelsafari’s Serengeti Nationaal Park
Och wat houd ik toch van wakker worden in de natuur! De locatie van ons wandelkamp (verschilt per seizoen) is fantastisch: het ligt aan de voet van een kopje (rotsformatie) omringd door niks anders dan pure wildernis. We drinken een kop koffie bij zonsopkomst met alleen het geluid van de natuur die ontwaakt: (veel!) vogels en in de verte horen we impala’s en zebra’s.
Vandaag laten we de auto staan; het wordt een wandeldag. Prim (een van onze hoog opgeleide wandelgidsen) heeft een ochtend- en late middagwandeling gepland. We starten vroeg, omdat het dan nog heerlijk koel is. Prim heeft niet echt een plan; hij volgt z’n zintuigen en begint gewoon met wandelen. En wij volgen zwijgzaam, genietend van de rust, ruimte en al het kleine moois in de natuur (waar je in de auto aan voorbijrijdt). We lopen over weidse, glooiende grasvlaktes van kopje naar kopje (rotsformaties die je volop ziet in de Serengeti). Het is fantastisch om de enorme rotsen op te klimmen, want eenmaal boven heb je 360° uitzicht over dit eindeloze park. Je raakt hier niet uitgekeken! En terwijl we lekker zitten te genieten bovenop een rots, loopt er onderaan een groep impala’s nietsvermoedend steeds dichterbij. In stilte aanschouwen we hun natuurlijke gedrag, want zij hebben totaal niet in de gaten dat wij daar zitten. Een hoogtepunt!
Prim is een beetje teleurgesteld, want er is veel minder wild dan de week ervoor (de migratie heet niet voor niks migratie!). Maar wij zijn dik tevreden: in de natuur zijn, met niks anders om ons heen dan weidse wildernis, is meer dan geweldig! Daarbij zijn de mooie verhalen van Prim over de bijzondere, kleine details in de natuur ook zeer vermakelijk. Wat een kennis heeft die man… Dus wij zijn alles behalve teleurgesteld!
Als het rond het middaguur warmer wordt, lopen we terug naar het kamp voor een heerlijke lunch. Daarna is er tijd om lekker in het kamp te relaxen, met het gekwetter van drukke vogels om ons heen.
Aan het eind van de middag (wanneer het weer koeler is) gaan we weer op pad – te voet uiteraard. De lichtval op dat tijdstip is op z’n mooist… Na een wandeling van ca. een uur staat er een verrassing voor ons klaar: Hamisi (barman) heeft op een kopje hapjes en drankjes uitgestald voor tijdens de zonsondergang. Dit is pas echt genieten! Maar de crew laat het niet bij die ene verrassing… na de sundowners van Hamisi hobbelen we jolig terug in de jeep. Eenmaal in het kamp willen we linksaf slaan naar de messtent (“restaurant”), maar nee: we moeten rechtsaf; de rotsformatie op. Op de rots hebben ze het kampvuur aangestoken en staat er een prachtige tafel voor ons gedekt… we zijn enorm onder de indruk! Dit zijn de kersen op de taart en zijn de onverwachte, onvergetelijke extra’s tijdens een safari. Wat een topteam hier! Moe maar zeer, ZEER voldaan kruipen we weer ons tentje in voor de nacht…
