Op zoek naar mooie plekken
Op 2 maart 2022 gingen wij – Ellen, Marjolijn en Paul – op studiereis naar Tanzania en gingen we tevens op zoek naar nieuwe mooie plekken.
In deze blog zullen we onze belevenissen en ontdekkingen met jou delen.
Woensdag 2 maart
In alle vroegte stappen we in de auto. Het is zover, we zijn onderweg naar onze collega’s in Tanzania. De enige file die we tegenkomen staat voor de incheckbalie op Schiphol. Het is voorjaarsvakantie! Dat geeft ons ook meteen een fijn gevoel; reizen kan weer en wordt ook gedaan! Heerlijk om te zien. De KL569 brengt ons in minder dan 8 uur naar Arusha / Kilimanjaro. We komen aan om 20.36 uur plaatselijke tijd. Het is in onze wintertijd 2 uur tijdverschil. Na de formaliteiten bij de douane worden we opgehaald door Baboe die ons naar Ngare Sero Mountain Lodge brengt. Onze eerste nacht in Tanzania deze reis. Wat ruikt het weer lekker en wat is de lucht zacht, warm en vol sterren. Als ik dit schrijf gaat de stroom aan en uit en aan en uit … Morgen om 7.30 uur ontbijten!
Donderdag 3 maart
Vandaag vroeg op. Pluk de dag zullen we maar zeggen. Na het ontbijt aan de vijver van de voormalige forellenkwekerij worden we over het terrein geleid. Een heerlijke groene plek om langer te blijven dan 1 nacht. Midden in de tropische tuin ligt de spa en het zwembad. Onderweg naar Amini Maasai Lodge stoppen we bij Rivertrees Country Inn waar de kamers verspreid liggen in de tropische tuin. De River Cottage ligt prachtig aan de rivier, net als de garden rooms met hun veranda’s aan de achterkant. Ook hier kun je heerlijk acclimatiseren met activiteiten als een (dorps)wandeling, koffie tour, kanotocht. Deze kun je overigens nog ter plekke reserveren via de receptie daar.
Eenmaal aangekomen bij de Amini Maasai Lodge worden we verwelkomd door de Maasai met een traditioneel drankje. De hele setting is super authentiek en we gaan met Lesse en Elias op pad. Ze laten ons de hele lodge zien en we maken een natuurwandeling. Het is een super inspirerende en fotogenieke plek waar je een bent met de natuur. We hebben het geluk dat Christina Wallner op de lodge aanwezig is. Wat zij in haar leven al heeft bereikt voor de Maasai is bewonderenswaardig. We bespreken nieuwe samenwerkingsmogelijkheden.
Vrijdag 4 maart
Maart in noord Tanzania. West-Kilimanjaro is prachtig groen.
De route van Amini Maasai Lodge naar Arusha gaat door groen gebied met veel stenen en kleine beekjes omringd met acacia bomen. Waarin grazende geitjes met hun geitenhoeders lopen.
Het gras is groen en de bloemetjes bloeien. We komen ook al snel wildebeesten tegen, die ons aanstaren en hun baby’s laten weten wat ze moeten doen als ze een jeep zien. We zien giraffes en zebra’s.
West-Kilimanjaro is geen Nationaal Park, maar ook hier is veel te zien. Om de Nationale Parken staat immers geen hek, dus dieren in Tanzania zijn vrij om te migreren.
Onderweg naar Tarangire Safari Lodge rijden we langs onze collega’s in Arusha. Het is een fijn om iedereen weer in real life te zien, gezond en vol energie voor het aanstaande seizoen. We bekijken de nieuwe werkplek en praten even bij.
Na binnenkomst in het Tarangire Nationaal Park zien we meteen een luipaard in de baobabboom. Volgens onze gids George is dat een teken van geluk! Wie ziet er nou gelijk een luipaard?!
Tarangire Safari Lodge heeft het mooiste terras uitzicht over de vallei waar de Tarangire rivier doorheen stroomt. In het droge seizoen is dat de plek waar olifanten, buffels en zebra’s drinken. Na de lunch rijden we verder naar Sanctuary Swala Camp, maar worden we gestopt door een tetterende olifant. Iets rustiger rijden dan maar…
Tarangire is ook groen, fris en met voldoende voedsel voor impala’s, waterbokken, struisvogels, aasgieren, secretaris vogels, olifanten en giraffes in de verte. In de buurt van de swamp zien we wel honderd olifanten. Moeders en baby’s kijken ons rustig aan, steken hun slurf omhoog, ruiken ons, en gaan weer verder met gras eten.
Daarna lopen ze rustig naar het meer om te drinken en zich te wassen. De olifanten leven nu in zo’n grote groep omdat er toch voldoende voedsel is voor iedereen. Elke dag eet een olifant 4-7% van zijn lichaamsgewicht.
Raphael, de manager van Sanctuary Swala Camp ontvangt ons hartelijk.
Zaterdag 5 maart
Met onze duurzaamheidsvragenlijsten van Travelife bestoken we de verschillende managers. Het levert leuke gesprekken op naar een dieper level. Is het tot nu toe gevoerde beleid wel gericht op behoud van natuur en milieu. Gelukkig komen we er altijd uit of prikkelen het bewustzijn als het gaat over werkomstandigheden, trainingsmogelijkheden, plastic gebruik en afvalscheiding.
Eenmaal weer in de Safari Landcruiser zien we al snel buffels en Maasai giraffes. Deze soort heeft een patroon van bladeren, in tegenstelling tot de reticulate die een rechthoekig patroon heeft. Gids George vertelt honderduit en ook nu weer, zodat we van dichtbij zien dat een mannetjes giraf een extra bobbel op zijn voorhoofd heeft en minder haar op zijn hoorns vanwege hun gevechten. Verder zien we relatief weinig wild op weg naar de uitgang. Ze zitten bij de meren en moerassen. Onderweg naar Lake Burunge Camp komen we door een WMA gebied (Wildlife Management Area), waarvan we de concession fee niet hebben betaald. Ondanks dat het zaterdag is en alle kantoren dicht zijn mogen we toch de gate door en verder rijden. Ons strak geplande programma heeft vertraging opgelopen en daarom rijden we rechtstreeks naar Tarangire Simba Lodge en even later staan we op het sundowner terras van de lodge met prachtig uitzicht over Lake Burunge. Job de supervisor is hier begonnen als student van Jobortunity, een van onze eigen sponsorprojecten. Hoe leuk is dat! De tenthuizen hebben een glazen voorkant en lekkere buitendouche. Wij hebben een voorkeur voor de front row rooms.
Onderweg naar Lake Manyara komen we de nieuw lodge tegen waar we naar op zoek zijn; sfeervol, mooi uitzicht, kleinschalig, lieve mensen en lekker eten. Hierover later meer ;-)
Het Manyara meer is goed gevuld, zo zelfs dat Manyara’s Secret pal aan het meer ligt. Vanuit de prachtige moderne kamers hoor je de golven van het meer. Zebra’s, dikdiks, gazellen en Maasai geitenhoeders lopen voorbij. We rijden door naar Mto wa Mbu (spreek uit: Mto Wàmbu) en pikken daar onze collega en partner Jean op. Bij de ingang van Lake Manyara National park kun je een treetop walk doen… heel leuk, maar gezien de tijd gaan wij verder. Al snel versperd de eerste groep bavianen ons de weg. We zien olifanten, kraanvogels, buffels in het meer en zebra’s en gazellen langs de oever. We hebben alweer geluk; vijf leeuwen hangen voldaan op verschillende takken in een boom. Ze kiezen hiervoor om ver boven de vliegen in het hoge gras uit te rusten.
In het Green Camp Lake Manyara worden we hartelijk verwelkomd door de staf. Een werkelijk idyllische plek aan de rivier Endabash om heerlijk te onthaasten.
Zondag 6 maart
Na een nacht vol oerwoudgeluiden en stromend water, ontbijten we aan de oever van de rivier. Bavianen spelen aan de overkant. Gelukkig zien ze ons niet. Als ze zouden weten dat er bij ons iets te halen zou zijn, dan zouden ze wel anders reageren. Beter zo. Marjolijn vertelt dat ze midden in de nacht een olifant naast haar tent heeft gezien.
Onderweg naar Migombani Camp stuiten we op een ‘Elephant Roadblock’; tientallen olifanten klein en groot versperren ons de weg. Het reusachtige zwarte mannetje vindt het gras rondom onze auto kennelijk erg lekker of hij loopt met ons te dollen, want in alle rust blijft hij maar rondom onze auto lopen grazen. Wij zijn muisstil en zouden hem kunnen aanraken. Onder de indruk en blij voor dit moment rijden we verder naar het kamp vlakbij Mto wa Mbu, op 1150m hoogte. De vijf tenten in het kamp zijn eenvoudig, maar alles is zeer ruim opgezet en schoon en met een prachtig uitzicht over Lake Manyara. Je moet wel een stukje lopen naar een gedeeld toiletgebouw. We lunchen op een bananenplantage; 2 soorten rijst, gebakken banaan, aubergine, coleslaw, rundvlees… in totaal zo’n 12 heerlijke lokale gerechten bij onze gastheer Haji.
Na de lunch checken we nog twee lodges (Karatu Simba en Rhotia Valley Tented Lodge) voordat we bij de lodge aankomen die we van plan zijn op te nemen in ons programma. De ontvangst is in ieder geval super hartelijk, we worden enthousiast toegezongen. De staf is zeer vriendelijk en kundig, de huisjes zijn ruim en het eten is fantastisch. We eten aan het kampvuur in de tuin, onder een heldere sterrenhemel. De lodge laat zich van haar beste kant zien. We voelen ons erg verwend. Als we vertrekken worden we weer hartelijk vaarwel gezongen. Dat gunnen wij onze klanten natuurlijk ook.
Maandag 7 maart
Vandaag is onze kantoordag. We hadden bedacht om zo halverwege de studiereis onze aantekeningen te verwerken en de urgente mails te doen. En waar kan dat beter dan bij de Plantation Lodge in Karatu. Onderweg daar naar toe rijden we nog langs twee nieuwe lodges die we graag op willen nemen in ons programma. Beide kleinschalige lodges bestaan uit verschillende leuk ingerichte cottages met eigen open haard. De lodges hebben een eigen groentetuin en verzorgen leuke activiteiten. Hierover later meer.
Aangekomen op de voormalige koffieboerderij Plantation Lodge worden we ontvangen door Renate de eigenaresse en gaan we, na een bezichtiging van het terrein en de werkelijk super smaakvol ingerichte kamers, aan de slag.
Het eten bij de Plantation Lodge is heerlijk en de wijnkelder indrukwekkend. Het is mogelijk om een wijnproeverij te doen. Wij kiezen voor een Zuid Afrikaanse rosé.
Dinsdag 8 maart
We rijden langs de rand van de Ngorongoro Krater in het Ngorongoro gebied, een beschermd gebied waar Maasai mogen wonen. Omdat hier ook wilde dieren rondlopen, kunnen ze alleen geiten en koeien houden en verder geen producten verbouwen. De wilde beesten zouden dan rond die landbouwproducten blijven hangen. Niet handig. Om het aantal Maasai beperkt te houden is het gebruik dat de twee oudste zonen naar school gaan en het gebied met een opleiding kunnen verlaten.
We rijden de kraterwand op en vanaf 2050m hoogte kijken we in de krater. Eigenlijk is het geen krater maar een caldera. Met een verrekijker zien we in de verte een neushoorn. Even later bezoeken we de Rhino Lodge waar ze een prachtig terras hebben met uitzicht op de Oldiani berg. Buffels liggen lui in het gras. Jammer dat de luipaard zich hier nu niet laat zien. De Rhino Logde ondergaat een soft upgrade. Deze mooie plek heeft een goede chef.
Verder naar het noorden komen we veel Maasai boma en herders tegen. We zien de eerste giraffen, zebra’s en wildebeest. Het is duidelijk dat we de Serengeti naderen. De migrerende dieren zijn hier! Wat een mooie tijd om er bij te zijn. Ontelbare hoefdieren met hun kalfjes in een groen landschap. We rijden het Ngorongoro gebied (NCA) uit en het Serengeti National Park binnen. We gaan bij de Ndutu Safari Lodge langs. Deze lodge is van de Nederlandse Aartje en bestaat al sinds halverwege de vorige eeuw. Heel logisch gezien de plek. Hier wil je zijn. Je kunt hier natuurwandelingen maken rond de lodge of met een ranger ook daarbuiten.
We nemen een korte route naar het Green Camp Wildernis Zone oftewel het wandelkamp, dwars door de grote groene vlakte. Geen weg te bekennen. Wel Leeuwen, veel wildebeest en een enkel verlaten jong, eenzaam in het gras. Wijze uilen denken er het hunne van. De plek van het wandelkamp is subliem; midden inde wildernis, pal naast een paar kopjes. De tenten zijn zeer comfortabel en hebben een Swahili douche (warm waterzak met een sproeikop) en wc. We zijn wel iets te vroeg voor de wildebeest en zebra’s, want die worden de komende week pas verwacht. Nu is het nog rustig. Het is wel een plek voor leeuwen, olifanten en de neushoorn. We eten en slapen luxe in de wildernis.
Woensdag 9 maart
Marjolijn en Ellen gaan met de gids en een gewapende parkranger op pad voor een twee uur durende wandeling rondom het kamp. Paul kiest voor een beklimming van het kopje achter het kamp. Wat een plek en wat een uitzicht. Werkelijk onvergetelijk.
We nemen hartelijk afscheid van onze gastheren en vertrekken naar het Dunia Camp voor een lunch. Onderweg zien we meteen een leeuw met haar welpje op een klein kopje in de buurt van het wandelkamp. Die zal ons in de gaten gehouden hebben en toch maar voor dit lagere kopje hebben gekozen. Ze zijn namelijk niet in mensen geïnteresseerd. Binnenkort komen immers de ontelbare gnoes, zebra’s en gazellen hun honger stillen. Dat de zebra’s samen met de gnoes (=wildebeest) optrekken komt omdat de ene goed zicht heeft (zebra) en de ander een goed gehoor. Qua voedsel zijn ze ook geen concurrenten want de zebra’s eten het bovenste van het gras en de gnoes de rest. Daarnaast is het ook veilig om in grotere groepen rond te trekken.
We rijden verder en zien plotseling een bungelend been in de boom. Het blijkt een leeuwin te zijn met haar drie welpen. Boomklimmende leeuwen in de Serengeti. We zijn muisstil. Kennelijk hebben ze langere tijd geen mensen gezien want ze zijn erg argwanend. Uiteindelijk besluiten ze om de beurt de boom te verlaten. Wat een onvergetelijke game drive.
Bij Dunia Camp worden we heel enthousiast ontvangen. De lounge en het restaurant kijken uit over de Moru Kopjes in de Serengeti savannah. De tenthuizen in de wildernis zien er tiptop uit. We rijden door naar Green Camp Naabi. Tussen de grote en netjes ingerichte tenten lopen twee giraffen. Na het eten worden we keurig naar onze tenten begeleid en schijnt Vincent met zijn zaklamp recht in de snuit van een hyena. Heel leuk om te zien, maar ook fijn dat hij gaat.
Donderdag 10 maart
We maken een paar foto’s voor ons 20-jarig jubileum dat er binnenkort aan zit te komen en gaan weer op pad. Richting het oosten komen we weer in de migratie terecht; gazellen, wildebeest en zebra’s voeden zich aan het groene gras. Dicht bij de Gol Kopjes zien we verschillende hyena’s. Net als Wilde honden eten deze hun prooi levend. De katachtigen doden eerst hun prooi. Klinkt wel iets minder wreed. We zien vier leeuwen op een kopje. Drie jonge mannetjes en een vrouwtje voor de sterkste van de drie. Het is sowieso een geweldige safari dag. We zien topi, elanden, hartebeesten, Thomson gazelle, buffels, struisvogels en de corry buster, maar ook jakhalzen (zowel de zwartrug als gouden) en een Serval kat van heel dichtbij. We zijn verwend want we zien nog vier cheetah’s bij de Barafu Kopjes en elf leeuwen en wratten zwijnen bij de Nameri Plains. Al rijdend naar onze volgende accommodatie Kubu Kubu Tented Lodge zien we het landschap veranderen van een weidse steppe naar een gebied met meer bomen en bosjes. Dus wordt het aantal dieren dat we zien nog vergroot met giraffen, olifanten, buffels, bavianen, mangoesten en zelfs nog weer een luipaard in de boom. We zijn bij Seronera en een stinkende hippo pool met tientallen borrelende badende nijlpaarden mag niet ontbreken. Wat een dag.
Vrijdag 11 maart
Onze laatste dag alweer. Wat gaat de de tijd toch snel om als je het leuk hebt.
We genieten nog even van het prachtige weidse uitzicht over de Kubu Kubu vlakte en bezoeken de laatste twee laatste accommodaties van deze reis. Met name de tweede ziet er perfect uit. Keurige ruime tenten, drinkwater keurig in glazen flessen, solar energie, een sfeervolle lounge tent en een geweldig uitzicht midden in de Serengeti. Blij met deze laatste aanwinst (ook hierover later meer) rijden we richting de Seronera airstrip. We hebben nog tijd zat, dus onze gids George stopt nog veelvuldig om onze laatste wilde dieren van deze reis nog even goed in ons op te nemen; bavianen, olifanten, giraffen, wrattenzijnen … Tot gauw!
We klimmen in het vliegtuig en onder ons speelt onze gehele reis zich in omgekeerde volgorde weer af; we vliegen over de Seronera in Midden Serengeti, het Ndutu gebied, de grijsgroene Ngorongoro Krater, over de plantages bij Karatu en het uitdijende Manyara meer naar Arusha Airport. We maken verschillende tussenstops en zien onder ons de dorpen, de boma’s, de accommodaties en de migrerende dieren die we de afgelopen negen dagen van dichtbij hebben gezien. Het was een erg gezellige en leerzame studiereis, vol nieuwe mooie plekjes en ideeën, in een werkelijk schitterende periode van het jaar waarin de natuur weelderig groeide en bloeide.
We rijden nog even langs Cultural Heritage in Arusha voor wat kadootjes voor thuis. En na een korte stop bij Rivertrees Coutry Lodge laten we ons (corona)sneltesten vlak voor de ingang van het vliegveld en vliegen we in de nacht via Dar es Salaam weer naar Nederland. Missie meer dan geslaagd! Tanzania asante sana en tot gauw!