Reisverhalen

Een adembenemend uitzicht

September, vakantie, 3 weken, waarheen? Een vraag die anders nooit naar boven kwam, omdat we voor corona altijd wel precies wisten waar we naartoe wilden. Vijf jaar geleden stond Tanzania bovenaan ons wensenlijstje, dus dat is het geworden. Nu stonden er twee bestemmingen op waar we wegens corona helaas nog niet heen konden. Toch wilden we ontzettend graag weer reizen en niet nogmaals een reis uitstellen.
De wens om nog eens te zwemmen met mantaroggen zou dit jaar niet in vervulling kunnen gaan. Maar denkend aan onze reis naar Tanzania, 5 jaar geleden, zou nogmaals zwemmen met walvishaaien mogelijk wel kunnen. We besloten Marjolijn van Explore Tanzania weer te bellen, want als we dan toch buiten Europa op vakantie zouden gaan dan wel met de zekerheid van een reisbureau dat ons, mocht de situatie veranderen, terug zou halen. Vijf jaar geleden was alles zo perfect geregeld. En Marjolijn kent het land zó goed, dat komt dan altijd goed.

Vanaf dat moment begon het plannen en ineens ook de lol, want het leek er zomaar op dat we toch op vakantie zouden gaan en ook nog eens naar een fantastische bestemming. In tegenstelling tot 5 jaar geleden besloten we deze keer niet op safari te gaan. Niet omdat nog een safari niet geweldig zou zijn, maar er staat al een vrijwilligersproject in de planning voor de maand november; een maand lang met olifanten werken. Dus kozen we ervoor om deze keer op ‘marine’ safari te gaan.
Na wat telefoontjes over en weer en het uitpluizen van de reisboeken die nog in de kast stonden was de reis geregeld. Alle benodigde informatie over PCR-testen, verklaringen etc. werd allemaal door Explore Tanzania verstrekt. Ze zijn zo ontzettend goed op de hoogte en dat geeft een fijn gevoel! Ook als je één dag voor je vlucht denkt, klopt het allemaal wel kun je ze gewoon bereiken, heel fijn!

Op 5 september was het zover, we vlogen rechtstreeks naar Zanzibar. De pret was begonnen, en oh wat een geweldig gevoel om 8 uur later uit het vliegtuig te stappen in een heerlijke warmte en met die typische Afrikaanse lucht.

De eerste plek waar we verbleven was Fumba Beach Lodge. We wilden deze keer graag naar plekken op Zanzibar waar we nog niet eerder waren geweest, andere dingen van het eiland zien.
Fumba Beach Lodge bleek werkelijk prachtig én ook een hotspot voor de diadeemmeerkat te zijn. Wat een fantastische ervaring om ’s ochtends wakker te worden met apen om je heen. En niet te vergeten het heerlijke eten en de ontzettend vriendelijke mensen. De derde dag maakten we een excursie naar een zandbank om daar te barbecueën en te snorkelen. En wat was het een geweldige ervaring; hagelwitte stranden, wuivende palmbomen en een blauwe zee waardoor je bijna denkt dat het nep is. De lodge waar we verbleven is niet alleen geweldig vanwege de fantastische ligging aan zee, maar we genoten ook enorm van de vlinders en de aanwezigheid van het slurfhondje.

Na ons verblijf bij Fumba Beach Lodge gingen we naar onze volgende bestemming, Bwejuu, de oostkust van Zanzibar. Hier zijn de stranden uitgestrekt en konden we kilometers lopen. De diadeemmeerkat had plaats gemaakt voor de rode franje aap. In de lodge waar we verbleven heeft Herman den Blijker ooit een bezoek gebracht en zijn kennis heeft hij duidelijk achtergelaten. Wat is het eten heerlijk en wat is het geweldig om lokaal te kunnen eten. Want waar veel mensen misschien niet meteen aan denken bij Zanzibar is de rijkdom aan eten. Overal op het eiland staan mangobomen, agavebomen, moestuinen en bananenbomen die de chauffeur ons onderweg met plezier laat zien. Ook proefden we van de vruchten van de baobab. En dan nog alle specerijen die overal op het eiland groeien.

We besloten net als 5 jaar geleden toch weer naar het prachtige naar Chumbé Island te gaan. Al bij het vertrek naar Chumbé zien we volop mangrovebossen. Na 30 minuutjes gevaren te hebben komen we aan op het eiland. En het is nog net zo geweldig als 5 jaar geleden. Duurzaamheid staat hoog in het vaandel, wat tijdens de gehele reis overigens zo is. Maar op Chumbé zien we ook zonnepanelen en krijgen kinderen les over het koraal met het geld dat toeristen betalen voor de excursie. Een geweldig initiatief dus. Na een rondleiding beklimmen we de vuurtoren en wordt onze adem benomen door het prachtige uitzicht. Want geloof me je hebt zelden zo’n mooi uitzicht gezien. Van het uitzicht van de vuurtoren gaan we naar een van de andere mooiste uitzichten die ik ooit heb gezien, namelijk op de zwartpuntrifhaaien die in de branding zwemmen. Het zijn jongen, zo herkenbaar van de tijd dat ik met deze soorten haaien werkte en kweekprogramma’s opzette voor het behoud van deze soort. En hier zwemmen ze dan zomaar in het wild op iets meer dan een meter afstand. Wauw!!
En dan nu zelf snorkelen. Als je echt van vissen houdt, en dan bedoel ik de verschillende soorten vissen en koralen kunt onderscheiden en herkennen, dan is Chumbé echt een must. Het is mooi, ja heel mooi maar het is vooral ontzettend bijzonder, de diversiteit aan vissen en koralen. Dat zie je op weinig andere plekken in de wereld. En het mooiste is nog wel dat dit gebied beschermd wordt. Er mogen immers maar 25 mensen per dag naar het eiland toe en visserij is er niet toegestaan.

Na deze geweldige dag vlogen we met een klein vliegtuigje naar Mafia Island. Ook hier gingen we naar een andere lodge dan 5 jaar geleden maar de plek is nog even betoverend. Een prachtig rif voor de deur, clownvissen, murenes, egelvissen (30 cm groot), zeeslangen, koraalduivels en wederom prachtig koraal. En dat zo voor de deur. Bij aankomst begrepen we ook dat de eerste walvishaaien al waren gespot, vroeg voor de tijd van het jaar. Normaal zwemmen ze rond deze tijd nog een stuk dieper waardoor ze moeilijk te zien zijn. Twee dagen later gingen we op pad. Ook hier zie je dat duurzaamheid bij Explore Tanzania hoog in het vaandel staat. We gingen op een klein bootje om walvishaaien te spotten. De gids gaf aan dat dit in het hoogseizoen 5 bootjes zijn en dus geen afgrijselijke taferelen met 150 man achter walvishaaien aan. De gids gaf ook aan dat we nooit de dieren aan mogen raken en altijd minimaal 1 meter afstand moeten houden.
Na een half uur varen zei de gids ineens “trek je vinnen maar aan en maak je klaar het water in te gaan.” Wij hadden nog niets gezien en waren zeer verbaasd. Maar de gids had een schaduw gezien. We gaan het water in en zien ver onder ons een walvishaai. Zo’n 15 meter. Best moeilijk te zien. We gingen weer aan boord en wachtten af. Vervolgens krijgen we weer een seintje en gaan we opnieuw het water in. Uit de diepte komt een immens mooie walvishaai, wauw wauw wauw. 18 Meter pure schoonheid en rust.

Wat was het toch een cadeau om deze bijzondere reis met deze bijzondere dieren te mogen maken. We sloten de reis in stijl af met taart en muziek, want zelfs mijn verjaardag ontging het personeel op de lodge niet. Zo bijzonder dat ze zomaar een taart hadden gebakken. Zo lief.

Het was een prachtige reis met enorm mooie indrukken maar ook dubbele gevoelens, want tussen deze fantastische indrukken door bleek ook dat Tanzania hard getroffen is door corona. Er waren erg weinig toeristen, terwijl dit de bron van hun inkomsten is. Bijzonder is het aanschouwen van families die voor elkaar zorgen in deze moeilijke tijden. Wij hopen van harte dat toeristen snel weer – en misschien wel na het lezen van dit verhaal – hun tas pakken en weer naar Tanzania op reis gaan. En voor reizigers die misschien geen walvishaaidromen hebben, zijn er altijd nog de bijzondere andere belevenissen die op ons altijd zo’n indruk maken. Zoals de kinderen die voetballen met opgeknoopte visnetten omdat ze geen bal hebben en dansles krijgen op het strand. Een schril contrast met de kinderen in Nederland die vaak zo ontzettend veel hebben en vaak nog meer willen. En natuurlijk leven de kinderen in een hele andere wereld maar tegelijkertijd zegt dat zo veel.
Kortom, we zijn niet alleen vreselijk dankbaar voor de fantastische natuur die we hebben mogen zien, maar ook het bewustzijn dat de bevolking bij ons teweeg brengt.

Asante sana!