Reisverhalen

Doen we het wel of doen we het niet?

Doen we het wel of doen we het niet?
Tja, we zijn eigenlijk net terug.
Ja, maar het was zo mooi.
Tja, maar het is zo’n uitgave.
Ja, maar je leeft nu!

Kortom na enkele weken wikken en wegen waren onze tickets naar Tanzania binnen 4 maanden weer geboekt. Deze keer via Explore Tanzania, niet omdat ons vorige reisbureau slecht was maar omdat we via Explore Tanzania net de informatie kregen omtrent de corona maatregelen waar het andere reisbureau geen uitspraken of verkeerde uitspraken over had gegeven en we hierdoor alleen maar meer vragen erbij kregen op dit gebied.

De reis zou deze keer alleen naar Ruaha gaan zonder strandverlenging en het verblijf zou ook weer Ikuka Safari Camp worden. Geen moment hebben we gedacht aan een andere lodge of bestemming. Ikuka voelde als thuis en met de mogelijkheid tot walking safaris en vissen was en is dit nog steeds onze meest favoriete bestemming tot nu toe. De reis heen verliep ook deze keer voorspoedig en waar we het al rustig vonden in Augustus was het nu helemaal stil met name in de Terminal voor de nationale vluchten. Een beetje surrealistisch zelfs want we waren de enige. Vanuit hier vlogen we in ons “prive” vliegtuigje de volgende ochtend door naar Ruaha. Een vlucht van toch nog bijna twee uurtjes.

Na de landing volgde een warm welkom van Geofrey de gids die ook in Augustus ons een fantastische week had gegeven door zijn enorme kennis over het gebied met ons te delen. Gelijk tijdens het rijden naar Ikuka lag het eerst luipaard onder een grote baobab boom op ons te wachten Dit zou wat beloven voor aankomende week.

Het grote verschil in temperatuur in deze periode hadden we natuurlijk wel al gehoord maar in praktijk bleek dit toch wel echt heel warm te zijn. Daarom was de verrassing des te groter toen bleek dat onze “tent” een heerlijke plungepool bleek te hebben.
De daaropvolgende dagen waren een aaneenschakeling van vroeg op staan en de gehele dag genieten van de game drives in het prachtige Ruaha. Dit afgewisseld met twee middagen vissen op tijgervis in een prachtige omgeving waar de hengel gauw naar binnen gedraaid moest worden omdat anders de krokodillen er met de vis vandoor zouden gaan.

De vakantie kilo’s van Augustus waren er nog niet helemaal vanaf maar ook deze keer was het eten weer uitmuntend, van het heerlijk ontbijt in de bush tot aan het diner. Alles was even heerlijk en vers.

Tja dan komt toch het moment van weer naar huis moeten gaan en dit hebben we dan ook met lood in onze schoenen gedaan. Hierbij zijn de eerste plannen dan ook alweer gemaakt voor de maand Mei want dat we teruggaan is zeker. Misschien deze keer wel met een verlenging ergens anders maar vooral om Ruaha een keer te zien als de rivieren nog water hebben en om nogmaals te kunnen genieten van het prachtige wild life wat deze omgeving te bieden heeft.