Reisverhalen

Hakuna Matata – geen zorgen

Toen we naar buiten liepen op Kilimanjaro airport stonden tientallen donkergekleurde vrolijke gezichten ons verwachtingsvol aan te kijken. Wat een welkomstcomité! Walter werd onze gids voor de komende 12 dagen!
Na wat acclimatiseren bij onze heerlijke lodge werden we ondergedompeld in de chaos van Arusha. Overal kleurrijke mensen, huisjes die nog net niet op instorten staan, mensen op motors met korte kleding en zonder helm. Vrouwen met tonnen, tassen, waterflessen of zelfs bossen hout dragend op hun hoofd. Tuktuks, fietsen, karren volgeladen met stapels spullen. Of mensen gewoon zittend, op een plastic stoel naast de weg: “wachtend op werk..” De wegen stoffig onder de zinderende hitte van de zon. Dit is Afrika. Het voelde als terug in de tijd waarin corona niet bestond.

Na Arusha was het tijd voor safari. Met onze open jeep (wat Explore Tanzania op ons verzoek mogelijk heeft gemaakt!) gingen we op weg naar onze eerste Safari bestemming: Tarangire! Tarangire staat bekend als Elephants Paradise. En dat hebben we geweten! Méga veel olifanten hebben we hier gezien. Maar ook zebra’s, buffels, gnoes, wrattenzwijntjes, struisvogels, leeuwen, héél veel verschillende vogels en nog veel meer … Walter wist ons van alles te vertellen over de natuur en hun bewoners. Tarangire heeft ook de bijzondere Baobab boom. Enorme joekels, die prachtig afstaken tegen de lucht van de sunrise en sunset. We sliepen middenin het park in een tentje met veldbedjes (dé service van Explore Tanzania) waar we ook kennismaakten met onze kok “Goodluck”. Tijdens de safari’s heeft Goodluck altijd gezorgd voor een flink ontbijt en heerlijke lunches en dinners. Zijn lifequote: “Hakuna Matata” (geen zorgen). En niet alleen van Goodluck. Want alle inwoners van Afrika leven op de Hakana Matata-manier. Relaxed, ontspannen en je vooral niet te druk maken. Misschien zouden we dit allemaal eens wat meer moeten doen!?

Wat een start van onze safari was het in Tarangire: het voelt ultiem als je ’s ochtends de rits van je tent opendoet en je vele bavianen en een giraffe langs ziet huppelen. Elke dag kregen we warme lunch mee en “picknickten” we (lees: wel op de Explore Tanzania manier, namelijk met een eigen tafel, stoeltjes en een tafelkleed) ergens middenin de natuur met vaak de meest prachtige uitzichten. Na Tarangire reden we door naar Mto wa Mbu. Een fietstour door dit dorpje met opnieuw veel roepende en zwaaiende kinderen langs de weg. Je werd hier spontaan vrolijk van! We bezochten verschillende plekken en ook rijstvelden, een bananenplantage en we dronken “bananenbier” (uit een gerecycled Heinekenflesje) bij locals. Een heerlijke lokale lunch tussendoor met gerechten van de verschillende stammen die Tanzania rijk is. Het was een leuke tussenstop tussen de safari’s door.

Vervolgens reden we naar een mooie groene campsite inclusief barretje en een infinitypool met uitzicht op Lake Manyara. We brachten hier oud en nieuw door, maar lagen rozig van de wijn om 22.30 uur al in onze tent… Wat niet erg was wanneer je de volgende ochtend om 06.30 uur alweer het park in gaat. Een bijzonder begin van 2022! Lake Manyara was een totaal andere omgeving, namelijk meer regenwoud. In dit park deden we ook een nachtsafari. Bewapend met een énorme schijnwerpen en een bewaker van het park inclusief gun (want ja, just in case..) vertrokken we in een open jeep. Op de motorkap van de jeep zat een stoeltje waar een gids op zat en wát had die man een scherpe ogen! In het donker spotten we weer hele andere dieren dan overdag (denk aan een Genet Cat en stekelvarkens). Een bijzondere ervaring met de sterrenhemel boven je hoofd en niets anders dan de zwarte nacht en het geluid van de natuur om je heen. Na Lake Manyara was het tijd om naar de Serengeti te vertrekken. De rit ernaartoe was al een genot voor het oog. Elke 10 minuten veranderde het landschap. Het was een wilde, hobbelige rit en we hadden ons dak nog open waardoor we onder het stof aankwamen bij onze eerste stop voor de volgende gamedrive: Ndutu. Leuk om hier te starten, want voor de dieren is dit ook het start (-en eindpunt) van de migratie. Overal gnoes, giraffen, zebra’s, wéér andere natuur en als klap op de vuurpijl spotten we daar een moeder cheeta met jongen die net een kill hadden gepleegd. De impala bewoog nog toen we aankwamen en je zag hoe de jonge cheeta’s de “greep op de keel” van de impala oefende. Very impressive! We reden door naar de Serengeti en kwamen langs “de kopjes” (grote op elkaar gestapelde rotsen) waar de Lion King op gebaseerd is. Toen er een leeuwin bovenop de rotsen stond had je het gevoel dat je bijna terecht was gekomen in de film zelf.

Plotseling stak er een mannetjes cheeta langzaam over voor onze jeep. Hij had zijn oog laten vallen op wat grazende impala’s. Hij sloop erheen.. langzaam, door het hoge gras. Je zag hem bijna niet. Toen zette hij plotseling de aanval in, maar… Hij miste! Gelukkig voor de impala’s keerde de cheeta om (terug naar ons) met een lege maag.. Eenmaal aangekomen in de Serengeti was het alleen maar: WAUW, WAUW, WAUW. De luxury tented camp (aanrader) middenin de Serengeti, de game-drives van 6 tot 18 uur, het van dichtbij meemaken van de migratie, de sterrenhemel met ontelbaar veel sterren, elke avond biertjes bij het kampvuur en natuurlijk ontelbaar veel wildlife. Meerdere luipaarden, meerdere (baby)cheeta’s, ontzettend veel leeuwen, welpjes, boomklimmende leeuwen met olifanten eronder, een civielkat, nijlpaarden, schildpadden, krokodillen, buffels, noem maar op. Eén van de mooiste scènes was misschien wel dat we zagen dat “the king of the jungle” achter een luipaard aanzat. Een ander prachtig moment was dat 2 leeuwinnen achter onze tent aan het genieten waren van hun maaltijd: een gnoe die ze middenin ons kamp hadden gedood. (Maar goed dat je daar niet alleen je tent uit mocht trouwens…) Prachtige plaatjes hebben we kunnen schieten en ik kan gerust zeggen dat we onszelf middenin een docu van National Geographic waanden. Als je de kans hebt, zet Serengeti op je bucketlist!

Na de Serengeti vertrokken we naar de Ngorongoro krater waarbij we eerst nog een tussenstop maakte bij een Maasai dorp. Eenmaal bij de krater aangekomen was het back to basic. We kampeerden aan de rand van de krater en ’s avonds was het flink koud. Maar als je dan tijdens het tandenpoetsen een kudde zebras tussen de tenten door ziet lopen, dan zijn die koude nachten je alles waard! Waarbij ik de ongelooflijke zonsopkomsten nog niet genoemd heb.. De krater was een grote vlakte, prachtige natuur, de brandende zon, vlindertjes, flamingo’s in het meer en allerlei verschillende dieren op één plek. Een hele vredige mooie plek. Back to reality toen we zagen dat een groep leeuwen een buffel aan het verscheuren was!
Na de krater bracht Walter ons naar het vliegveld in Arusha om vanaf daar met een klein propellervliegtuigje naar Mafia Island te vliegen. Dat vliegen was al een avontuur op zich. We zaten met 6 man in het vliegtuigje en de “co-piloot” was een toeriste (oftewel: geen co-piloot). Bij de landing konden we niet doorrijden want onze vleugels zouden twee andere geparkeerde vliegtuigen raken. Maar geen paniek, de piloot stapte even uit, duwt het andere vliegtuig aan de kant en we reden door. We waren blij toen we aankwamen op het piepkleine vliegveldje na een bloedhete, half dubbelgevouwen vlucht!

Wij wilden absoluut naar Mafia omdat de migratie van de whalesharks (walvishaaien) plaatsvindt in de periode dat wij er waren. Daarnaast is Mafia veel minder toeristisch dan Zanzibar, heb je er een prachtige onderwaterwereld (dus super om te duiken en snorkelen) en is het gewoonweg idyllisch met de witte strandjes. Naast Hakuna Matata geldt hier ook nog eens “Pole pole” (slowly, slowly) dus je kan je voorstellen wat dat betekende… Lekker op z’n Afrikaans! We verbleven aan een rustig strandje aan de meest heldere baai van het eiland. Ook Mafia was een avontuur op zich. Met z’n drieën op de motor zonder helm (sorry mam), uit kokosnoten drinken wanneer je maar zin hebt, een bezoekje aan een super witte private sandbank, zeilen tijdens zonsondergang op een traditionele “dhow”, snorkelen & duiken in een prachtige onderwaterwereld en als klap op de vuurpijl: de walvishaaien! En wat een ervaring was dit! Je gaat mee op een boot waarbij je al volledig geïnstalleerd klaar zit (vinnen aan, masker en snorkel op, ready to go!). De captain zoekt naar schimmen in het water. Zodra hij er één ziet maakt de boot tempo voorbij de whaleshark, en op het moment dat hij “GO” roept spring je het water in. Vanaf dat moment is het ieder voor zich! Zwemmen voor je leven om hem bij te houden. De eerste paar meters krijg je 12 slokken zeewater binnen en ben je (mede door de adrenaline) binnen 20 seconden buiten adem (ik moet zeggen dat ademen door een snorkel met hoge inspanning me ook best tegenviel 😉). Mocht je nu geen zin hebben om zwemtrainingen te nemen voordat je whalesharks gaat spotten…..: ook vanaf de boot kun je de whalesharks zeer goed zien omdat ze telkens naar de oppervlakte komen om plankton te eten. Deze ervaring maakte ons Tanzania avontuur meer dan compleet. Wat een land, wat een gastvrijheid, wat een natuur en wat een wildlife! Één ding is zeker: wij komen hier terug.

Julia & Thomas