Reisverhalen

Nauwelijks onder woorden te brengen

Zo indrukwekkend, nauwelijks onder woorden te brengen

Onze Tanzaniareis begint in de Schipholchaos: ondanks dat we ruim op tijd op Schiphol waren misten we onze vlucht naar Arusha door de gigantische wachtrijen voor de securitycheck. We wisten dat er ca. 2 uur later een vlucht zou vertrekken naar Naïrobi, Kenia. Daar waren ze inmiddels al bezig met boarden, maar er bleken wonder boven wonder nog stoelen beschikbaar. Onmogelijk was het echter om onze bagage aan boord te krijgen. Desondanks besloten we toch in te stappen en Explore Tanzania hiervan op de hoogte te brengen. Tijdens onze vlucht hebben ze voor ons een overnachting op de luchthaven van Naïrobi geregeld, alsmede transport over weg de volgende dag naar Arusha. De vluchten van Naïrobi naar Arusha waren reeds volgeboekt, dus dat was geen optie. De chauffeur van dit busje heeft ons na een urenlange, maar interessante, rit afgezet bij een supermarkt in Arusha voor het aanschaffen van wat toiletartikelen. Hier pikte onze eigenlijke gids Chris ons op met lunchpakketten die hij in het oorspronkelijk gereserveerde hotel in Arusha al had opgehaald. Al met al zijn we met slechts 6 uur vertraging aan onze safari begonnen. Het heeft wat gekost, maar: fantastisch geregeld en gecommuniceerd allemaal, dikke pluim voor Wayo alsmede Explore Tanzania!

Onze safari begint in het Tarangire NP, onder meer bekend vanwege de prachtige, fotogenieke baobabbomen. Zo benutten we deze dag maximaal: in plaats van rechtstreeks naar de lodge te rijden, maken we alvast een korte safari door het park. Direct zien we al een heel scala aan wilde dieren in het prachtige licht van de namiddag. De Tarangire Safari Lodge ligt op een unieke locatie met een spectaculair uitzicht. Net voor het invallen van de duisternis kunnen we hier op de veranda in stilte van genieten. Warme popcorn wordt geserveerd, de plaatselijke vogels zijn hiervan op de hoogte en staan al te wachten op gevallen kruimels.
De volgende ochtend staan we zo vroeg als het ontbijt het toelaat op en zien we een schitterende zonsopkomst. Op tijd vertrekken we voor safari nummer 2 in het Tarangire NP. We wanen ons alleen in het park, heerlijk om zo vroeg te beginnen! Een van de hoogtepunten van vanochtend was het ‘wapengekletter’ tussen twee jonge olifantenmannetjes waar wij als enigen getuige van mochten zijn, zo indrukwekkend.

In de middag rijden we door naar het levendige dorp Mto wa Mbu waar een mountainbiketocht gepland staat. Wat was dit een leuke belevenis, hier maakten we kennis met het lokale leven: vrolijke kinderen die op ons af kwamen al ‘hello, hello’ roepend en zwaaiend, langs een bananenplantage, naar de lokale markt, waar we onder meer een kraam met authentieke Maasai-sandalen zagen, gemaakt van autobanden. Tevens hebben we van een heerlijke lokale lunch genoten, helemaal voor ons alleen bereid, het was verrukkelijk’.

Daarna reden we langs het kleurrijke Karatu naar onze volgende accommodatie aan de rand van de Ngorongorokrater, de Farm House Valley Lodge. Wederom niets dan lof over deze accommodatie. Een heerlijke ruime kamer, vriendelijk personeel en prima maaltijden.
De safari naar de Krater beginnen we de volgende ochtend wederom vroeg zodat we ook hier het gevoel hebben de Krater voor ons alleen te hebben. Heerlijk is dat. Ook in dit park hebben we een scala aan wild gezien: knagende leeuwen aan een carcas, de eerste kennismaking met wildebeesten/gnoes met het karakteristieke geluid van de mannetjes.

Door naar de Serengeti waar we overnachten in de Lahia Lodge, achteraf onze favoriete lodge, bovenop een heuvel met fenomenaal uitzicht. Gedurende ons verblijf daar waren we getuige van de grote migratie van honderdduizenden wildebeesten. Wat voelden we ons klein bij dit grote gebeuren. Dit is zó groot, dat is niet te bevatten. Prachtig die geluiden van de mannetjes, heerlijk om bij in te slapen. Indrukwekkend mooie safari´s gemaakt en heel veel dieren gezien: van enorme kuddes olifanten tot een overstekende luipaardschildpad en alles ertussenin. Wat weet onze gids Chris veel te vertellen over de natuur. Er is letterlijk geen vraag die hij niet weet te beantwoorden. Bovendien ontvingen tijdens een van de safari’s onze koffers – na vijf dagen: werkelijk in the middle of nowhere kwam een landcruiser ons tegemoet en plots zei Chris: ‘daarin zitten jullie koffers’! Hoe Explore Tanzania dit voor elkaar heeft gekregen….. onvoorstelbaar, maar wat waren we blij, opnieuw een dikke pluim.
Omdat de wilde dieren tot op het terrein van de hutten komen worden we in het donker van en naar het hoofdgebouw begeleid door vriendelijke Maasai met zaklamp en speer. Wat een fijne dagen hebben we hier: een ruime hut met fantastisch mooie buitendouche en uitmuntende maaltijden – zonder de andere accommodaties te kort te willen doen. Genieten op het balkonnetje van de grazende wildebeesten: alsof we terecht waren gekomen in een documentaire van National Geographic! Met pijn in het hart verlaten we de Lahia Lodge.

We rijden de lange weg door de Serengeti terug, opnieuw langs de Ngorongorkrater naar het 4e park van onze reis: Lake Manyara. We verblijven vlak voor de officiële openingsdatum in het Green Camp, zo bijzonder om de enige gasten te mogen zijn op deze afgelegen plek aan een rivier, met op de achtergrond een ruisende waterval. De tafel – slechts voor ons en onze gids – gedekt aan de rivier, trompetterende olifanten vlakbij, dit is ‘Out of Africa’. Na een heerlijke ‘Afrikaanse douche’ (een waterzak met onderaan een kraantje en sproeikop) naar bed en luisteren naar de junglegeluiden om ons heen. We hoorden zelfs een grommende leeuw – hetgeen werd beaamd door Chris. Behalve dat de locatie van dit Green Camp zo uniek is, is het ook een voordeel dat we de eerste uren van de safari het park vrijwel letterlijk voor ons alleen hebben omdat de meeste toeristen overnachten buiten het park. We hebben nog een fijne kanotocht gemaakt op Lake Manyara, lekker om weer wat te kunnen bewegen, want wat we ons van te voren niet gerealiseerd hebben is dat we buiten de lange dagen in de auto (wat overigens geen seconde verveelde!) niet of nauwelijks konden wandelen omdat het vroeg (aarde)donker is en bovendien veel te gevaarlijk in verband met wilde dieren.

Het safarigedeelte van onze reis zit er helaas op. Chris brengt ons naar de Africa Amini Maasai Lodge ten noorden van Arusha. Met weemoed namen we daar afscheid van hem, Chris, met wie we de afgelopen tien dagen zo intensief en zo prettig hebben opgetrokken. Het klikte van beide kanten enorm goed! Wij kozen voor deze lodge als afsluiting om de vele indrukken van de prachtige safari te laten bezinken. Achteraf maakt het ook het plaatje van Tanzania wat meer compleet: niet slechts de overweldigende natuur en de wilde dieren, maar nu ook veel informatie over de Maasai en hun cultuur. Van te voren was ik een beetje huiverig: ik was bang dat het erg ‘toeristisch’ zou zijn, maar de Maasaidans rond zonsondergang kwam zo van binnenuit en het contact met mensen voelde zo hartelijk, dat die huivering van mij ongegrond bleek. Ook deze lodge bevindt zich op een 5* locatie, tussen Kilimanjaro en Mt. Merou in. De lodge maakt deel uit van de NGO Africa Amini Alama – Afrika ik geloof in jou. Tot dit project behoort o.a. een school die we hebben bezocht: we kregen een warm welkom door de juf en de kinderen. We werden zelfs toegezongen en de kinderen mochten ons vragen stellen, zoals bijvoorbeeld: ‘hebben jullie huisdieren?’. Daarnaast is er een permacultuurfarm. Ook die hebben we bezocht: indrukwekkend hoe hier gewassen verbouwd worden met respect voor en in harmonie met de natuur. Ik kreeg een aantal moringazaden mee naar huis, waaruit inmiddels een aantal plantjes zijn gegroeid.

Het zit erop. Wat een reis, zo veel indrukken die nauwelijks onder woorden te brengen zijn. Chris, Marjolijn, en iedereen die heeft bijgedragen aan onze reis: asante sana, we hebben Tanzania in ons hart gesloten en komen graag nog een keer terug.